Jan Orlicki

NA ROZDROŻU

Na rozdrożu samotny krzyż

chyli się przed czasem.

Pośród pól zasianych ugorem

stoją samotne chaty.

Bocianie gniazda opuszczone,

między strzechami hula wiatr.

Tylko przed jedną starą chatą

siedzi staruszek – czas.

Przed długą drogą chce odpocząć.

Zbiera wspomnienia – życia szmat.

Opuszcza wieś swoją niechętnie,

lecz i na niego przyszedł kres.

Kiedy odejdzie – zostanie pustka,

umrze kolejna Polska wieś.

A na rozdrożu samotny krzyż

- sam nie podniesie się...

Jan Orlicki

CMENTARZE

cmentarze

pomniki umarłego

czasu

wystawione

na wieczne pamiętanie

- umierają

zabierając do grobu

to - co zostawił

czas